19 jan Vipassana: Na 11 dagen stilte weer online!
Daar ben ik weer. Online again. Ik heb eigenlijk geen woorden voor wat ik de afgelopen dagen heb meegemaakt, maar ik ga het toch proberen. Zeker na de support uit alle hoeken op mijn bericht voordat ik mezelf opsloot. Wow.
Vlak voordat ik zou gaan hoorde ik dat iemand die ik ken na 5 dagen het klooster al had verlaten. De eerste dagen heb ik me er eigenlijk iedere dag over verbaasd dat ze de 5e dag pas was gegaan…
Het niet praten is een eitje en zonder mijn telefoon dat ging stiekem ook nog wel. Alhoewel ik iedere dag bij het wakker worden tevergeefs naast mijn kussen heb gevoeld om het verrekte ding te vinden. Het is eigenlijk heel erg fijn om helemaal geen impulsen te krijgen van externe factoren. Maar iedere dag om 4 uur opstaan, het leven in een soort gevangenis en dan bijna 11 uur per dag mediteren. Het zitten. Het concentreren. Eerst op je adem en dan op het plekje bij je neus waar je adem in en uit je lichaam gaat. En dat voor 4 dagen lang. Het keer op keer scannen van je hele lichaam gedurende de meditatie. 3 x per dag een ‘hour of strong determination’ waarbij je naast het zitten ook nog eens een uur lang niet mag bewegen. En je krijgt een soort jeuk en prikkend gevoel over je hele lichaam.
Al je gedachtes die uit diepere lagen lijken zomaar te komen. Het heeft zeer heftig gestormd in mijn hoofd kan ik je vertellen. Uren en uren lang zitten mediteren. Op een gegeven moment heb ik me zelfs afgevraagd of je misschien een hernia kan krijgen van zitten. En dan moet je dus relaxed blijven, beseffen dat het allemaal voorbij gaat. Want dat is wat je leert, alles is vergankelijk.
En dan opeens begrijp je langzaam maar zeker waarom je zo diep moet gaan. Je lichaam voelt alsof het vloeibaar wordt, alsof je gaat zweven, alles wordt makkelijker. Je voelt dat het werkt. De theorie, de inspiratie, de inzichten. Juist de pijn, de confrontatie laten je inzien dat het kan. Ze zeggen dat je in deze 10 dagen als het ware een operatie op jezelf uitvoert om diep gewortelde gewoontes, angsten en verslavingen naar boven te halen en te verwijderen tot aan de wortel. Je leert dat alles vergankelijk is en om gelijkmoedig te reageren op wat er ook gebeurt. Alles komt en gaat. Altijd.
Wat was het een ongelooflijk bijzondere ervaring. Ik voel me trots en sterk en wijzer. Het was zo intens. Het zwaarste wat ik tot nu toe heb gedaan in mijn leven. Mensen noemen het life changing. En ik denk dat ze gelijk hebben.
Ik weet inmiddels dat alles goed is gegaan thuis. Dat ik word gemist, maar dat het kan. Dat ik mijn werk nog steeds leuk vind. Dat Bluebirds een heel mooi zaadje is dat kan groeien tot een stevige boom met zoete vruchten. Dat ik niet bang hoef te zijn. Dat ik een goed mens en een goede vriend wil zijn. Dat ik nieuwe mensen kan leren kennen, goede gesprekken kan voeren, die niets met werk te maken hebben, er altijd nieuwe dingen op je pad komen en dat ik mijn telefoon zo af en toe moet kunnen laten.
Vipassana. Stel dat je ooit de tijd en vooral de ruimte hebt om het te proberen. Ik kan het je van harte aanbevelen. Het beste advies wat ik kreeg was, gewoon blijven zitten, wat er ook gebeurt. En dat is zo ongelooflijk waar. Ik had het niet willen missen.
Lees ook: Vipassana: 11 dagen stil!